Al.- glin, aluminium

Dziś trudno jest nam sobie wyobrazić osobę dumnie maszerującą w aluminiowej biżuterii po centrum jakiegoś miasta. Tak, dzisiaj nie zobaczymy odpowiedzialnej kobiety paradującej w aluminiowych bransoletkach, czy pierścionka, ale gdybyśmy cofnęli się o jakieś 150 lat w przeszłość do Paryża, centrum ówczesnej mody, naszym oczom ukazałby się właśnie taki widok
Wtedy każda licząca kobieta miała ozdoby wykonane właśnie z tego kruszcu.
Czemu tak było? Na tamten czas aluminium było droższe od złota. Ludzie żyli w przeświadczeniu, że jego złoża na ziemi są bardzo minimalne, a i jego otrzymywanie było bardzo trudne.
Jednak to była jedna wielka pomyłka. Później okazało się, że go około 7,57% w skorupie ziemskiej. Czy to dużo? Tak, nawet bardzo.
Dzisiaj aluminium jest o wiele tańsze od złota, a ludzie którzy zainwestowali w nie stracili całe majątki.
Odkrywcą glinu jest Wöhler, który w 1827 roku natknął się właśnie na ten pierwiastek.
Al jest bardzo reaktywnym pierwiastkiem, dlatego też nie występuje w środowisku w postaci czystej.
Jego cechami są: łatwość łączenia się z tlenem, oraz bardzo dobra przewodność prądu.
I tak jeszcze kilkanaście lat temu był powszechnie stosowany do produkcji przewodów elektrycznych jednak ze względu wcześnie już wspomnianej reaktywności z tlenem, zaprzestało się jego używania go, gdyż kable w których występował zbyt szybko się utleniały i po kilkunastu/kilkudziesięciu latach nie nadawały się do użytku.
Dziś zamiast niego używa się miedzi.
Przy okazji opisywania tego pierwiastka, należałoby wspomnieć o, tak dla przeciętnego osobnika małej, a tak ważnej dla naukowców, różnicy jaka istnieje po między nazwaniem czegoś glinem a aluminium.
Chemicy przywykli bowiem glinem nazywać tylko czysty pierwiastek lub jego atomy wchodzące w skład jakiegoś związku, mianem aluminium nazywa się natomiast wszystkie jego stopy.