Sieć lokalna LAN (cz.2) - praktyka

Redeemer

Montaż sieci

Po fazie projektów i zakupie części składowych zaczyna się faza instalacji sieci z kabli. Najważniejsze jest by kable były odpowiednio dłuższe niż odległości między łączonymi komputerami, z tym wiąże się prawo Murphy'ego, czyli dodajemy około 10% do potrzebnej długości. Trzeba pamiętać że koncentryk jest w szpulach po 100m, a skrętka po 305m (innych szpul nie widziałem).

Kable kładzione w blokach najczęściej trzeba puszczać w rynienkach między kondygnacjami i w jakiś tam sposób je tam utrzymać. W wolno stojących domkach sprawa jest trochę trudniejsza. Należy robić przewieszki między domami, co jest dość pracochłonne jednak jest to dość proste. W żadnym przypadku nie należy przerzucać i naciągać samego kabla czy to skrętki czy też koncentryka, a należy mocować kable na lince stalowej. Dobrym rozwiązaniem chociaż bardziej kosztownym jest mocowanie za pomocą naciągu, jednak przeważnie starcza klamra wokół komina. Po położeniu kabli przychodzi czas na dociągnięcie kabli do komputerów i zaciśnięcie końcówek. Zaciskanie końcówki czy to na koncentryk czy też na skrętke powinno być wykonane za pomocą specjalnej zaciskarki. Szczególnie ważne jest to przy zaciskaniu skrętki, która to musi być zaciśnięta bardzo dokładnie. Ostatnim elementem jest podłączenie kabli do komputerów i do HUB'a oraz wcześniejsze włożenie kart sieciowych do komputera.

Konfiguracja

Konfiguracja pod Windowsem jest bajecznie prosta a potrzeba tylko zainstalować kartę sieciową i skonfigurować ją odpowiednio. Instalacja karty w Win98 i WinMe jest prawie automatyczna. W Win95 trzeba ręcznie zainstalować z dyskietki, co nie powinno sprawić żadnego kłopotu. Co do protokołów to obowiązkowe są TCP/IP oraz IPX/SPX z usług ważne jest udostępnianie plików dla Microsoft Networks oraz Klient sieci Networks. Resztę jeśli została zainstalowana należy usunąć szczególnie NetBEUI. Numer IP w właściwościach TCP powinno się ustawić 192.168.0.1 i końcówka aż do 254 dla następnych stacji (192.168.0.0 to najczęściej serwer, chociaż niekiedy jest on na 192.168.0.1). Maska podsieci w każdym komputerze 255.255.255.0. Potem wystarczy tylko OK i po restarcie powinno wszystko działać jak należy. Numer IP musi być inny dla każdej stacji chyba że korzysta się z serwera DNS dla sieci lokalnych. W właściwościach Otoczenia sieciowego lepiej dać "Logowanie Windows" gdyż nie trzeba będzie za każdym razem podawać hasła co jest co najmniej denerwujące. Konfiguracja karty sieciowej pod LINUX'em jest mi nie znana gdyż jeszcze nie miałem z tym styczności jak na razie.

Porady ogólne

- Nie warto w początkowych fazach projektowania sieci zakładać że sieć będzie mieć wydajność 10 Mbps czyli około 1,2 megabajta na sekundę. Z moich obserwacji wynika że większość sieci 10 megabitowych przesył danych ma około 700-800 kilobajtów.
- Jeśli w sieci jest dużo kolizji pakietów to najlepiej zaopatrzyć się w switche co powinno w bardzo dużym stopniu wyeliminować je.
- Nie ekranowana skrętka jest mniej podatna na zakłócenia niż ekranowana, chociaż jest trochę bardziej wrażliwa na uszkodzenia fizyczne. Jednak przesył przez nią jest ciut większy.
- Skrętka jest sprzedawana w szpulach po 305 metrów, a koncentryk w małych szpulach po 100 metrów.
- Pamiętać trzeba że między HUB'em a komputerem na skrętce powinno być maksimum 100 metrów, a na koncentryku 185 metrów. Między HUB'ami używany jest tylko koncentryk o długości maksimum około 200 metrów, chociaż można używać skrętki jednak do tego trzeba mieć specjalne HUBy z przełącznikami jednego portu.
- Przy tworzeniu sieci powinno wybrać się głównego administratora sieci oraz zarząd sieci. Jest to ważne z kilku powodów np. ktoś musi odpowiadać za uszkodzenia w sieci i ich jak najszybszą naprawę. Należy uchwalić statut sieci oraz regulamin oraz etykietę i trzeba tego jak najpilniej przestrzegać. Administratorem należy wybrać osobę, która jest najbardziej obeznana ze sprzętem, oprogramowaniem, oraz znająca się na całej strukturze sieci lokalnej. Nigdy to nie może być byle "sąsiad Zbysiu" który umie skonfigurować sobie kartę sieciową.
- Ważne jest by podpisać nieformalne umowy między użytkownikami sieci, że będzie się płacić na konserwację sieci, oraz za późniejszy dostęp do sieci. Takie umowy koniecznie trzeba podpisać przed podłączeniem konkretnych użytkowników, gdyż takie coś zapobiegnie całkowitemu darmowemu dostępowi do zasobów sieci lokalnej. Trzeba pamiętać by ludzie poniżej 18 roku życia nie mogli takiej umowy sami podpisać, muszą być przy tym rodzice i się na to godzić.
- Fajnie by było gdyby sprzęt i okablowanie sieciowe mógł ktoś kupić na firmę gdyż wtedy jest taniej, jednak trzeba mieć jakiegoś znajomego, który to pracuje w takiej branży.
- Jeśli w jakiś sposób transfer sieci bardzo wyraźnie spada i nie jest to spowodowane transferem danych przez innych użytkowników, to są dwie możliwości: HUB ma spalony port, lub też przegrzał się. Gdy port się spalił, przy częstym wyciąganiu kabla druciki w HUB'ie, a raczej w gniazdku HUB'a się zaginają i nie ma dostatecznego przepływu danych. Można w takim wypadku albo oddać HUB do serwisu albo spróbować wyprostować blaszki. Nie należy rozkręcać HUBa bo przez to stracona zostanie gwarancja i może będzie trzeba kupić nowy HUB. Switche oraz wzmacniaki przeważnie są bardziej uodpornione na takie uszkodzenia.
- Serwer na LINUXie jest bardzo potrzeby z tego powodu gdyż jest to dość prosta rzecz by mieć możliwość późniejszego korzystania z Internetu, oraz żeby mieć na nim swój własny serwer WWW, FTP, MAIL, SHOUTCAST, IRC oraz wiele innych.
- Do komunikacji między użytkownikami potrzebny jest program taki jak LANChat lub Hyperchat. Można oczywiście skonfigurować Microsoft Netmeeting i rozmawiać przy użyciu mikrofonu. Przy użyciu Winampa i jednego plug-in'a można zrobić dość fajne radio sieciowe i puszczać ulubione kawałki dla wszystkich użytkowników sieci.
- Trzeba pamiętać żeby przy dużej rozległości sieci łączyć jej części trzeba za pomocą routera. Taki router powinno się stawiać co 3-4 urządzenia (HUB'y, switche, wzmacniaki, serwery bez routingu).
- Jeśli mieszkasz w większym mieście i w dodatku w bloku to najlepiej skontaktować się z administratorem bloków w celu uzyskania pozwolenia na prowadzenie kabli. W wypadku domków własnościowych nie uzależnionych od spółdzielni mieszkaniowej sprawa jest prosta, trzeba tylko dostać pozwolenie na prowadzenie kabli przez posesje różnych ludzi i to by było na tyle.
- Prawa Murphy'ego działają w sieci bardzo często, więc trzeba trochę pomyśleć, a nie pochopnie zaczynać projekt.
- Sprawy finansowe należy powierzyć skarbnikowi, który będzie zbierać co miesiąc składkę na konserwację i rozbudowę sieci. Jest to ważne z powodu dość częstych awarii końcówek kabli i przepalania portów w HUB'ach.
- Co do statusu takiej sieci to może ona być tylko i wyłącznie amatorska, gdyż profesjonalna, korporacyjna czy też zakładowa jest już określona pewnymi aktami prawnymi, które to są bardzo precyzyjne co do budowy i użytkowania.
- Sterowniki kart sieciowych powinny być oryginalne a nie standardowe Windowsowe. Jest to ważne o tyle, że oryginalne są szybsze i wydajniejsze oraz stabilniejsze. Zwykłe Windowsowe są tylko wtedy używane gdy nie można znaleźć oryginalnych.

Pomocne adresy:
www.trzepak.pl
www.lanzone.koti.com.pl
www.pik-net.pl

Na tym kończę tą tyradę, chociaż temat nie został do końca rozpatrzony. Jeśli ktoś ma jakieś konkretne pytanie to niech pisze do mnie, a w miarę moich możliwości zawsze pomogę.

Redeemer
e-mail: redeemer@poczta.fm