Ten tekst

--= GREG =--

Ten tekst jest dla tych którzy się zastanawiają dlaczego to zrobiłem. ...


Życie mnie zaczęło dobijać, nie mogłem się odnaleźć w świecie ludzi. Wszyscy wydawali mi się jacyś obcy, nawet moja własna rodzina mnie nie rozumiała. Nie wiem co mogło być przyczyną tych wszystkich rozterek (...), czy to moja wina ? Któż to teraz może wiedzieć !

Być może jest to powodem tego iż wyobrażałem sobie to zupełnie inaczej, wszystko zaczęło się walić, nikt mnie nie tolerował, nikt nie liczył się z moim zdaniem, czy to tak jest zawsze ?. Ja starałem się być zawsze, jak najlepszym synem, bratem, wnukiem, lecz cóż Im zawsze coś nie pasowało.

Uciekałem przez całe moje życie od towarzystwa, które mogło mnie zgubić, unikałem kontaktów z ludźmi którzy mogli by mi zaszkodzić w jakimś stopniu w życiu. Starałem się jak mogłem (...), lecz tego nie zauważali. Nic nie zrobiłem złego, a jednak (...).

Przypatrzcie się na "dzieci ulicy", (też tak mogłem skończyć, i nie przeszkodził by mi w tym gniew Ojca, czy płacz Matki), lecz nie, bo nie chciałem Ich ranić w ten sposób, spójrzcie na ludzi młodych którzy są uzależnieni od narkotyków, alkoholu, wszystkiego co szkodzi zdrowiu, tez mogłem być taki, wszystko było na wyciągnięcie ręki, lecz nie wziąłem, umiałem powiedzieć NIE. Nie chciałem Im sprawić zawodu. Chciałem aby żyli ze świadomością, iż wychowali człowieka (...)

Przyznaję udało im się to (...), za co Im jestem bardzo wdzięczny, a zarazem mam żal, iż nie zauważyli że dzieje się coś złego, lecz nie obwiniam Ich za to, to jest tylko mój wina !

      Wszystko zaczęło się jakoś komplikować, drobne pomyłki przeistaczały się w problemy nie do rozwiązania(...), i tak się kumulowały w mym sercu !

W takich chwilach nadchodzi myśli - po co żyć ?. Czy to wszystko ma jakiś sens, po co człowiek ma tak cierpieć?. Skoro nikt go nie raczy zrozumieć.

Miałem wszystko, naprawdę wszystko, czego tylko potrzebowałem, lecz była jedna rzecz której bardzo potrzebowałem a jej nie było, brakowało miłości w moim Domu. Wszyscy byli zapatrzeni w siebie, nie powiem że nie kochałem, Matki, Ojca, Siostry czy Babci. Nie, kochałem ich wszystkich z całych sił (...).

Ostatniego czasu, wyszedłem na spacer do lasu gdzie dokonałem podsumowania mojego życia, cóż mogę powiedzieć moje życie to jedna wielka katastrofa. Nie chodzi o szkołę czy dziewczynę, nie, chodzi o coś zupełnie innego, chodzi tu o rzecz, jaką jest miłość, jaką darzy się rodzina(...). Nadchodzi właśnie moment w którym już więcej nie będę czuł, rozpaczy, samotności, odrzucenia, w tym Domu czułem się jakby to była zupełnie obca rodzina.

      Staram się, przypomnieć sobie jakieś chwile szczęścia, które mogły by mi pomóc w podjęciu decyzji. Nie chciałem więcej już nikogo ranić, wydawało mi się iż ranię wszystkich wokół, postanowiłem z tym skończyć raz na zawsze.

Zatem dlaczego mam się tak męczyć, przecież są miliony sposobów na odpędzenie od siebie wszystkiego co złe, wystarczy jedna króciutka chwila, moment w życiu i nadchodzi rozwiązanie problemów, nadchodzi koniec, koniec wszystkiego co złe, wszystkiego co sprawia ból, co przygniata człowieka(...).

Już dawno mógł bym zakończyć te przeklęte męczarnie, ale jakoś nie mogę, jedyne co podtrzymuje mnie przy życiu to Babcia, do której czasami chodzę i rozmawiamy, jej miłość skierowana do mnie jest większa, niż ta którą darzą mnie Rodzice. Jej oczy nie pozwalają mi podjąć decyzji(...), zachowuje się jak by wiedziała co mi chodzi po głowie.


Już sam nie wiem jak zakończy się moje życie ale wydaje mi się iż bardzo szybko !

--= GREG =--
e-mail: adamgiker@poland.com