Magazyn NoName

SUPERSTAR

Helloł!!

      W tym wydaniu "SUPERSTAR" kilka textów o słynnych postaciach ze świata filmu nadesłanych przez moich "supporterów", którym z miejsca dziękuje!!!

PS> Drugą część materiałów dotyczących Q. Tarantino musiałem przełożyć do kolejnego wydania FILMu z powodu nie przetłumaczenia textu na czas... Za zmianę przepraszam, ale szkoła, nauka, życie prywatne i kącik filmowy to sporo roboty i po prostu czasu nie starczyło! :-P

Jointjames

David Lynch

To nie tylko reżyser, ale i scenarzysta, producent oraz aktor. Człowiek ten przez jednych uważany jest za geniusza, przez innych za wariata. Każdy kto oglądał choć jeden jego film waha się pomiędzy tymi dwoma stwierdzeniami. Jedno jest pewne, filmy Lyncha wzbudzają sensacje, przyciągają do kina i są po prostu obłędne.

Może teraz coś bliżej o Davidzie Lynchu. Przyszedł na świat 20 stycznia 1946 roku w miasteczku Missoula ( w stanie Montana).Była to mała spokojna mieścina, takie właśnie służą mu za miejsca akcji filmów, ale spokojne i sympatyczne są tylko na pozór, choćby miasteczko Twin Peaks...

Studiował malarstwo i rzeźbę. Nakręcił 60 - sekundowy film na studenckich warsztatach i wtedy odnalazł powołanie. Zrozumiał, że kino to właśnie to czego szukał. Jego pierwszy film z prawdziwego zdarzenia, powstał z przyczyn naturalnych. Lynch w młodym wieku (21 lat) został ojcem. Rodzicielskie obowiązki nie za bardzo mu wychodziły, wyobraźnia zaś podsuwał przedziwne warianty zdarzeń , które mają miejsce w kołysce, tak powstała " Głowa do wycierania" .Później było już coraz więcej całkowicie niekonwencjonalnych, jedynych w swoim rodzaju filmów. Jednakże nam, widzom w pamięć zapadł najbardziej telewizyjny serial " Miasteczko Twin Peaks". Któż nie pamięta tego pytania: " Kto zabił Laurę Palmer", kto nie wspomnia charyzmatycznego agenta Coopera i całego szeregu mieszkańców tego miasteczka. Pamietajmy, że wtedy o " Z Archiwum X "nikomu się jeszcze nie śniło.

Reżyser jest taki jak bohaterowie jego filmów, mroczny , tajemniczy, lubi znikać( zwłaszcza dziennikarzom). Niektórzy uważają go za gbura , ale ci, którzy go znają , zarówno z planu jak i z życia twierdzą, że to przesympatyczny, przywiązujący się do ludzi, dobry przyjaciel, spokojny człowiek. Ale przede wszystkim profesjonalista i niesamowity reżyser. Ma niesamowitego " nosa" jeśli chodzi o kompletowanie obsady, jego gwiazdy to min. :Nicolas Cage, Bill Pullman, Isabella Rossellini, Laura Dern, Sting, Kyle MacLachlan, Patricia Arquette - każdy z nich go ceni i chwali sobie występ w jakimkolwiek jego filmie.

Lynch mieszka poza granicą Hollywood, w spokojnej dzielnicy. Ma trzy sąsiadujące ze sobą domy, gdzie jego wyobraźnia cały czas pracuje i szykuje nam coraz to nowe wrażenia w postaci kolejnych nietuzinkowych filmów.

Oto filmografia Lyncha:
1966 Six Men Getting Sick ( animowany)
1967 The Alphabet ( animowany)
1970 The Grandmother
1976 Głowa do wycierania
1980 Człowiek - słoń
1984 Diuna
1986 Blue Velvet
1988 The Cowboy and the Franchman
1989 Twin Peaks ( serial cz. I)
1990 Dzikość serca
     Industrial Symphony No.1: The Dream of The Broken Harted (tv)
     Twin Peaks ( serial cz.II)
     American Chronicles ( serial )
1992 Twin Peaks: Ogniu krocz za mną
     Na antenie ( serial)
1993 Hotel Room
1995 Lumiere et compagnie
1996 Zagubiona autostrada
1999 Prosta historia

Wszystkie filmy Lyncha maja w sobie nietypowy klimat , roi się w nich od przedziwnych postaci, przerażających bohaterów. Osobiście polecam " Blue Velvet", " Dzikość serca" i szczególnie " Zagubioną autostradę" - tego ostatniego filmu lepiej samemu nie oglądać. Jeżeli ktoś chce zobaczyć całkiem inne oblicze Davida Lyncha to należy wybrać sie ( lub zobaczyć na video - bo już jest dostępny) jego najnowszy obraz - " Prosta historie" , to piękny film o uczuciach i dość nietypowym sposobie realizacji pewnych założeń.

Mam nadzieje, że ten reżyser wzbudzi, jeśli dotychczas tego nie zrobił, zainteresowanie czytelników, warto jest zobaczyć jego filmy. Sięgnijcie po nie, a nie stracicie.

Text by. Ingrid

Ingmar Bergman

Ingmar Bergman, jeden z największych twórców światowego kina urodził się 14 lipca 1918 roku, w szwedzkim mieście Uppsala.
Ojciec Bergmana był pastorem, co miało, w następstwie, znaczący wpływ na jego osobowość.
W swojej sztuce próbował wyrazić poszukiwanie Boga, którego sam próbował odnaleźć.
Jego bohaterowie, to ludzie często niedowartościowani lub zagubieni - rycerz z "Siódmej Pieczęci" czy profesor z filmu "Tam gdzie rosną poziomki".

Przyszły artysta, w młodości był zafascynowany teatrem.
Reżyserował sztuki, a w wielu z nich zagrał. Po latach, gdy oddał się kinu, nadal pozostawał wierny scenie i powracał na nią przez długie lata.

W roku 1944, gdy Ingmar miał 26 lat, napisał scenariusz do filmu "Szaleństwo". Wkrótce potem zdobył możliwość nakręcenia własnego filmu - "Kryzys".
Film był udany, jednak nie wzbudził większego zainteresowania. Udało się to dopiero po nakręceniu "Uśmiechu nocy", romantycznej komedii pomyłek. Film ten zwrócił uwagę całego świata na młodego, zdolnego szwedzkiego reżysera.
"Uśmiech nocy", w typowy dla Bergmana sposób, zawiera w sobie zarówno wątki dramatyczne jak i komediowe. Przykładem może być scena, w której dwóch głównych bohaterów gra w rosyjską ruletkę. Oboje zostają jednak ośmieszeni, gdyż okazuje się, iż pistolet naładowany był sadzą.

Największy sukces przyszedł jednak wraz z nakręceniem w 1956 roku, filmu "Siódma Pieczęć". Do dziś film ten, opowiadający historię wracającego z Wypraw Krzyżowych rycerza, jest uważany za najwybitniejsze dzieło w dorobku Bergmana i za jeden z najwybitniejszych filmów w historii kina.
Bergman tytuł filmu zaczerpnął z Apokalipsy św. Jana.
Główny bohater spotyka śmierć, i zakłada się z nią, że wygra partię gry w szachy. Chodzi mu jednak przede wszystkim o odpowiedź na nurtujące go stale pytanie, które zadaje śmierci: "Jeśli Bóg istnieje, to dlaczego się nie ukazuje?".
Jednak śmierć nie zna na nie odpowiedzi, tak samo zresztą jak Bergman, który jakby chciał ją znaleźć kręcąc ten film.

Po "Siódmej Pieczęci" Ingmar Bergman nakręcił następne wielkie dzieło: "Tam gdzie rosną poziomki". Film opowiada o zgorzkniałym profesorze, który podczas podróży na uniwersytet, gdzie ma odebrać tytuł honorowy, powraca do miejsc ze swojego dzieciństwa. Film przeradza się w introspekcje, a profesor zdaje sobie sprawę z błędów, jakie popełnił.

W następnych filmach Bergman próbował zgłębić sens ludzkiej samotności i ponownie powrócił do zagadnienia istnienia Boga.
Filmy te kręcone były na wyspie Faro, skąd jednak Bergman musiał wyjechać po oskarżeniach o oszustwa podatkowe.
Mimo, iż został oczyszczony z zarzutów, wyjechał do Monachium, zdruzgotany psychicznie.

Pod koniec swej twórczości kinowej, Bergman zaczął kręcić filmy o większym rozmachu.
W roku 1982 roku, gdy wydawało się, że nie ma on już nic do powiedzenia, nakręcił wielką sagę rodzinną, opartą na własnych przeżyciach - "Fanny i Aleksander".
Film ten zakończył jego twórczość filmową, jednak nie był to koniec jego kariery.
W 1988 roku, ukazała się, bowiem, jego świetna biografia: "Laterna Magica", a w roku 2000 Bergman napisał scenariusz do filmu Liv Ulmann, swojej aktorki - "Wiarołomni". Film ten został wyświetlony na tegorocznym festiwalu w Cannes.

Ingmarowi Bergmanowi zawdzięczamy wiele.
Przede wszystkim wiele wspaniałych filmów, które wpłynęły na to, że widz zaczął postrzegać kino w kategoriach sztuki, którą niewątpliwie są dzieła szwedzkiego artysty. Poza tym, filmy Bergmana wnoszą nowe spojrzenie na byt doczesny człowieka, jego obcowanie z Bogiem i ciągłe poszukiwanie tegoż.
Bergman, próbował w swoich filmach odpowiedzieć na pytania, które nurtują człowieka od zarania dziejów, a na które odpowiedzi nie znamy.
Być może dzięki takim artystom kina jak Bergman, zrozumiemy istotę bytu i istnienia człowieka...

Text by. Maniek Boy

Luis Bunuel

Luis Bunuel - prawdziwy wizjoner XX - wiecznego kina.
Niezapomniany surrealista, który za główny cel postawił sobie,
odczarowanie stłamszonej przez etykietę i moralność
prawdziwej natury ludzkiej ...

Luis Bunuel urodził się 22 lutego 1900 roku, - czyli sto lat temu.
Jest dziś uważany za jednego z największych artystów w historii światowego kina.
Jego początkowa twórczość, jest bezsprzecznie naznaczona surrealizmem, w pełnym tego słowa znaczeniu.
Zafascynowanie Bunuela tym ruchem, wynikało z wielkiego wpływu, jaki wywierał na artystę, jego przyjaciel, Salvador Dali, jeden z największych malarzy naszych czasów.
Już pierwszy film Bunuel - "Pies Andaluzyjski" (1928), został wyreżyserowany wraz, z Salvadorem.
Film ten był wspaniałym debiutem, gdyż przeszedł do historii kina, co można uznać za niebywały sukces, młodego, dwudziestoośmioletniego twórcy.
"Pies Andaluzyjski", wywołał skandal, ponieważ składał się ze scen, które z pozoru wyjątkowo absurdalne, wskazywały na ukryty podtekst.
Tytuł wywołał oburzenie znanego poety hiszpańskiego - G. G Lorce, który pochodził z Andaluzji i sądził, że w tytułowy andaluzyjski pies, to właśnie on.
Najsłynniejsza scena filmu, przedstawia "rytuał", cięcia oka brzytwą - scena ta jest znana dziś kinomanom na całym świecie.

Następny film - "Złoty wiek" (1930), wywołał jeszcze większy skandal. Podczas projekcji filmu prawicowe bojówki zdemolowały lokal, w którym odbywał się seans. Bunuel nakręcił film sam, ponieważ po kłótni z Salvadorem Dali, który miał go współ reżyserować, Luis mógł liczyć tylko na siebie.
Film jest typowy dla początkowej, skandalizującej kariery Bunuela.
Całkiem prawdopodobne, że gdyby film ten został wyświetlony w Polsce, w latach dziewięćdziesiątych, wywołałby taki sam skandal, który miał miejsce w Paryżu siedemdziesiąt lat wcześniej.
Stałoby się tak przede wszystkim za sprawą, jednej z ostatnich scen, w której widzimy pijanego Chrystusa po orgii.
Z tą sceną nie może się równać nawet kontrowersyjny film Martina Scorsese "Ostatnie kuszenie Chrystusa", nakręcony w latach dziewięćdziesiątych.
Można więc zaobserwować mały postęp, jaki dokonał się od czasów Bunuela.

W następnych latach reżyser nie próżnował. Wyjechał do Hollywood gdzie trafił, dzięki rozgłosowi, jaki przyniósł mu "Złoty Wiek".
Imał się różnych zajęć, jednakże nie nakręcił żadnego filmu.
Po następnej, kilkunastoletniej przerwie, Bunuel wyjechał do Meksyku, gdzie rozpoczął najgorszy i najmniej chwalebny etap swej kariery.
Zajął się tam kręceniem kiepskich, komercyjnych filmów. Zdawał sobie sprawę z tego, co robi, więc wrócił do Francji, gdzie rozpoczął się najlepszy etap jego kariery, zapoczątkowany w 1961 roku, Złotą Palmą w Cannes za "Virdianę".
"Virdiana" zapoczątkowała okres, w którym każdy następny film, miał się okazać prawdziwym artystycznym wydarzeniem. Wtedy też Bunuel zaczął współpracę z ludźmi, którzy pomagali kręcić mu następne filmy: z scenarzystą Jeanem Claudem Carriere`m, i dwójką scenarzystów: Gustavem Alatriste i Sergea`m Silbermanem. Zapoczątkował też wtedy znajomość z aktorami, którzy zagrali w wielu jego następnych filmach, a byli to między innymi: Fernando Rey, Muni, Catherine Deneuve, Michel Piccoli i Francisco Rabal.

Bunuel w swych następnych dziełach zaprzestał używania groteskowego humoru i absurdu, zajął się badaniem i odkrywaniem tajemnicy ludzkiego istnienia i ciemnej strony życia, posługując się erotyką, która wydawać się mogło miała być jedyną możliwością, pozwalającą na oczyszczenie świata z obłudy i fałszu.

Po "Virdianie" nastało pasmo sukcesów, uwieńczone Oscarem za "Dyskretny urok burżuazji" - najlepszy film roku i "Mrocznym przedmiotem pożądania", który został uznany za najlepszy film w jego dorobku.

Luis Bunuel zmarł w 1983 roku, pozostawiając po sobie blisko 35 filmów i miano największego skandalisty, jakiego światowe kino kiedykolwiek wydało.
Jego obrazy są przepełnione zbrodnią, psychodelią, i kpiną.
Spojrzenie na świat Bunuela było podyktowane jego skomplikowaną psychiką, w której na trwałe zakorzenił się surrealizm, który za jeden z celów, uważał zmianę świata.
Jednak ani surrealistom, ani Bunuelowi się to nie udało...

Text by. Maniek Boy


A teraz kilka adresów znanych osobistości. Znak "," oznacza iż dalszą część adresu należy pisać pod spodem (poza ostatnim):
Kevin Bacon - c/o WMA, 151 El Carnino Dr, Beverly Hills, CA 90212, USA
Oliver Stone - c/o CAA, 9830 Wiilshire, Blvd., Beverly Hills, CA 90212-1825, USA
Quentin Tarantino c/o William Morris 151 El
Camino Dr. Beverly Hills, CA 90212-2775 USA



Scenariusz i reżyseria: Jakub "Jointjames" Palica
e-mail: jointjames@poczta.fm




Darmowe konta e-mail w prezencie od NoName!

Copyright (c) 1999 - 2000 NoName