NoName 4 (3/00)
www.noname.zum.pl
Wstęp
Współpraca
Redakcja
Prenumerata
Adverty
Bonus
Ciekawe strony
Strony czytelników
Pomoc dla NoName
Podkład muzyczny
Poważne teksty
Ból
Bóg - kontra jARRodxa
Bóg - kontra Cactoosa
Bóg - kontra Nowaczka
Bóg - kontra Oddiego
Bóg - kontra Ninghijzhinda
Bóg jest miłością
Pioruny
Państwo idealne!
Sposób na wkucie
Atom bomb
Tolkien
Czy warto medytować?
Jak to zrobić?
Usłysz, czego ucho...
C Y B E R K U L T U R A...
Star Wars Customizable...
Utopia
Co jest madre, a co glupie
Człowiek w cylindrze
Elektrownia atomowa w...
Tego Nostradamus nie...
Zabawne teksty
Humor by Sergiusz
Usuwanie Problemów...
Dramatyczna historia...
Słoń a sprawa polska
Pamiętnik policjanta
Komputery
Grafikiem być (?)
Jak rozpalić ogień...
IRC - cień z drugiej strony
Jak zwiększyć popularność...
Piractwo
Kevin Mitnick...
Test na lamera...
Moralność crackerów
Internet
Plagiat
Bezpieczeństwo w sieci
Historia z życia pewnej...
Poezja
Pieśń nie pieśń
Opowiadania
Nieuniknione
Mechy
Dzikie Pola
Wstęp
Przyjaźń szlachecka...
Muzyka
PanterA

Pioruny - piękne, tajemnicze i groźne

"Niszczą, burzą, palą i zabijają wszystko na swej drodze,
ale widok świetlistej wstęgi na niebie zdumiewa i fascynuje."

Piorun jest to bardzo silne wyładowanie elektryczne, które zachodzi między chmurami lub między chmurą, a ziemią. Najczęściej ma miejsce, gdy na skutek szybkiego ochładzania się wilgotnego powietrza powstają chmury typu culumonibus. W takich chmurach kropelki wody elektryzują się i naładowane ujemnie gromadzą się w dole, a dodatnio w górze. Gdy zgromadzi się ogromna ilość ładunków, następuje złożony proses, który ludzkie oko widzi jako błyskawicę, a ucho słyszy jako grzmot. Grom powstaje przez rozprężanie mas powietrza nagrzanych przez piorun do temperatury 25 000 K.

Nie można przewidzieć trasy przebiegu pioruna. Zwykle wybiera on najkrótszą drogę i najlepsze przewodniki np. maszty, dzwonnice, samotne drzewa, wieże kościelne, słupy energetyczne itp., ale w niektórych przypadkach może poruszać się nawet poziomo i uderzyć w podstawę wysokiego masztu.

Zdarza się, że piorun po uderzeniu pozostawia z małego domu stertę gruzu. Np. w Columbos w USA zdarzył się kiedyś przypadek zburzenia kamiennego mostu, który wyglądał jak po uderzeniu ciężkiej bomby.

Istnieją miejsca na Ziemi (np. wyspa Jawa), które mają średnio 222 dni burzowe w roku, ale występują tam też lata, w których jest ich aż 322. W Polsce rocznie jest ok. 36, a na wybrzeżu Kalifornii do 8 dni burzowych. Rocznie na świecie porażonych przez pioruny jest kilka tysięcy osób, dziennie kilkudziesięciu. Cały czas nad powierzchnią ziemi szaleje ponad 40 tys. burz. W czasie burzy na naszych terenach pojawia się średnio 65 piorunów na godzinę, a w rejonach tropikalnych nawet 10 000 na godzinę.

Dawniej na wsiach chroniono się przed piorunami np. ustawiając gromnice w oknach lub biciem w dzwony (chociaż to ostatnie miało taki skutek, że stosunkowo często porażeniom ulegali właśnie dzwonnicy), a porażonych często ZAKOPYWANO W ZIEMI - aż po szyję!!! - by ziemia "wyciągnęła" z ciała elektryczność. Było to oczywiście absurdalne bo po pierwsze należy porażonemu udzielić pierwszej pomocy (masaż serca i sztuczne oddychanie), a po drugie w ciele nie ma już elektryczności i jej "wyciąganie" nie ma sensu. Zdarzają się przypadki poważnego uszkodzenia ciała np. rozerwania tkanek, słabego uszkodzenia np. krzaczaste ślady na skórze lub w ogóle nie ma żadnych widocznych uszkodzeń, a człowiek nie żyje. Wszystko to zależy od parametrów pioruna (np. natężenie i napięcie prądu). Zdarzył się kiedyś przypadek, gdy mężczyzna trafiony przez piorun stracił przytomność i... ubranie. Gdy się ocknął nie miał odzienia (zostało spalone przez piorun) i spokojnie wrócił do domu.

Co ciekawe oprócz piorunów liniowych widzianych w postaci błyskawicy istnieją pioruny kuliste, których powstawanie i trwanie dotąd owiane jest tajemnicą. Złożone z plazmy ognista kule potrafią przenikać przez ściany, palić, uderzać i wybuchać jak granat lub duża porcja dynamitu. Pioruny paciorkowe natomiast widoczne są w postaci oddzielnych punktów świetlnych najczęściej w miejscu wyładowania liniowego i koloru czerwonobrunatnego.

Hubert Czerpak
e-mail: tylkopioruny@poczta.onet.pl
www.tylkopioruny.prv.pl



Banner przyjaciela